Afrika’da maymunları yakalamak için küçük bir hazne yapılır bu hazneye ulaşan maymunun ancak eli açık iken girebileceği bir boşluk bırakılır, tatlı bir yiyecek ancak elin açık iken girebildiği bu haznenin içine bırakılır. Maymun bırakılan şeyin kokusunu alır ve onu almak için elini boşluktan içeriye sokar, haznenin içindeki yiyeceği yumruk yaparak dışarı çıkarmaya çalışır ancak eli yumruk şeklinde dışarı çıkmadığı için şartları zorlar. Şartları zorladıkça elini yumruk halinde dışarı çıkarmaya çalışır ve bunu ısrarla devam ettirdikçe deliye döner sonra tuzağı kuran avcılar maymun elini açmadığı için maymun iştahlılık yaptığı için avcılar tarafından yakalanır ve esir edilir.
Aslında maymun nefsinin esiri olmuştur. Çünkü hakikatte onu oraya bağlayan bir bağ yoktur. Elini açtığı anda eli bu delikten dışarıya rahatça çıkabilecek ve kurtulabilecektir. Ancak haznenin içindeki o tatlı yiyeceği bırakmadığı/bırakamadığı için avcı tarafından yakalanmıştır.
Tıpkı bizim şu dünya haznesi ve çukurunda tatlı olarak gördüğümüz şeylere el uzattığımız gibi… Bizi dünyaya bağlayan özgürce Allah’a kul olmamızı engelleyen, O’na kul olup özgürleşecek iken bu özgürlükten alıkoyar ve avcılara esir eder. Hâlbuki o tatlı yiyecek ve tatlı şeyleri bırakabilsek bize tatlı gelen dünyaya sırtımızı dönebilsek elimizi açabilsek özgür olacak esaret zincirlerinden kurtulacağız.
Bu hayatta bize tatlı gelen bizi tutsak eden neler var dersiniz?
Bizi maymun iştahlı yapan bizi elimizde tuttuğumuz şeylere tutsak eden…
Kimi evine tutsak olmuştur, kimi arabasına, kimi paraya, kimisi makama esir olmuştur. Herkes neye tutsak olduğunu eline bakıp anlayabilir. Elini açmadığı /açamadığı müddetçe tutsaklık devam eder ve bu hal üzere hayatını esir olarak sürdürür. Ta ki avcı onu esir etsin.
Kişi verdikçe hafifler elini açtıkça yükselir, yücelir, özgürleşir. Elini kapadıkça esir olur yerinden ayrılamaz tutsak kalır.
Maddenin ağırlığından kurtulup, tatlı dünyanın elimizden gitmesine aldırmadığımızda özgürleşiriz. Yoksa ağırlaşır Kur’an tabiri ile yere çakılıp kalırız.
Allah onlara ; ‘’Ey iman edenler! Ne oldunuz ki, size “Allah yolunda sefere çıkın” denilince, yere çakılıp kaldınız. Yoksa ahiretten vazgeçip dünya hayatını mı seçtiniz? Oysa ahirete göre dünya hayatının yararı, pek az bir şeydir. ( Tevbe-38)
Onlar yere yapışıp kaldılar, kımıldayamadılar çünkü tutsak olmuşlardı. Yer duygularına kapılmış yere bağlanmışlardı. Tıpkı tatlı yiyeceklere esir olan maymun gibi bulundukları yerden ayrılamamışlar avcıya esir olmuşlardı.
Sözü çokça uzatmadan yere çakılıp kalmaktan, yer duygularına saplanmaktan, maymun iştahlı olmaktan Allah’a sığınırız.
Selam ve Dua ile.
